Inclusieve intolerantie

Ik werk al geruime tijd binnen het Leger des Heils vanuit gedrevenheid, roeping, missiebesef, naastenliefde etc. Prachtig om te zien welk werk er allemaal gedaan wordt. Zowel binnen het kerkgenootschap/Geloven in de Buurt, Welzijn- & Gezondheidszorg en Jeugdzorg & Reclassering, Reshare, Dienstverlening, Fondsenwerving, Internationale Ontwikkeling. Verscheidenheid en diversiteit in activiteiten en programma’s, maar toch één! Eén in oorsprong, één in missie.

En juist die missie houdt mij zo betrokken bij die organisatie, bij onze beweging het Leger des Heils! O, ik weet wel. Het zijn maar “gewoon” mensen die deze organisatie vormgeven. Allemaal met zo ons eigen “lek en gebrek”, fouten, gaven en talenten. Maar juist die bonte samenstelling maakt dat we met elkaar ook iets weergeven van die samenleving waarin wij mogen werken.

Toch bekruipt mij de laatste tijd het gevoel dat ons missiestatement wordt overschreeuwd.

Het Leger des Heils is een internationale beweging en behoort tot de universele christelijke kerk. Zijn boodschap is gebaseerd op de Bijbel. Zijn dienstverlening wordt gestimuleerd door de liefde tot God. Zijn opdracht is het Evangelie van Jezus Christus te prediken en in Zijn naam menselijke nood te lenigen zonder enige vorm van discriminatie (missiestatement Leger des Heils).

Blijkbaar is “zonder enige vorm van discriminatie” nog niet genoeg! Blijkbaar heb ik dat niet zo goed begrepen in de afgelopen 33 jaar dat ik werkzaam ben bij het Leger des Heils. Ik ben blijkbaar tekort geschoten?

Op allerlei social media en sites word ik erop gewezen dat ik intolerant ben (zelfs schizofreen??), dat ik niet inclusief genoeg ben, etc. etc. En dat vind ik nogal schokkend. We hebben altijd gewerkt volgens het principe: zonder enige vorm van discriminatie.

Ach, als iemand van buitenaf zoiets je naroept, kun je nog denken: die heeft ons nog niet zo goed begrepen. Maar wanneer iemand van binnenuit je dit naroept……….dan is dat kwetsend. Hoe inclusief ben je dan, wanneer je zo iedereen “overschreeuwt” via uitingen online. Alsof een houding die wat gereserveerder is, wat gematigder, bijna niet meer mag bestaan. Zo zal het wellicht niet bedoeld zijn (dat hoop ik van harte), maar toch bekruipt mij dat gevoel. Ik mag er niet zijn met mij gereserveerdheid, met mijn afwachtendheid, met mijn tijd die ik nodig heb om mij een mening te vormen. Nee, die inclusiviteit die men dan voor ogen heeft, voelt meer als intolerantie!

Ik pleit niet voor inclusiviteit. We zijn inclusief. Ik pleit voor: zonder enige vorm van discriminatie!  Terwijl ik dit zo typ komt er een lied in mij naar boven:

 
'k Heb je lief met de liefde van de Heer.

Want ik zie in jou de grootheid van zijn naam.

'k Heb je lief met de liefde van de Heer.

‘k Heb je lief met de liefde van de Heer! Ook de meer gereserveerden, ook de gematigden, ook de vooruitstrevenden, ja zelfs degenen die roeptoeteren!