De zucht van de Stichter

 

Het is natuurlijk alweer heel wat jaartjes geleden dat wij in ons eerste korps werden aangesteld. Een heel andere tijd! En terwijl ik dat typ, zucht ik achter de computer……we worden “oud”.      O nee, ik ben nog steeds 25 maar dan met heel wat jaartjes ervaring 😉

In de zaal hing de bekende foto, afbeelding van de Stichter. Je zult die vast nog wel herkennen. De afbeelding waarop hij enigszins vermoeid staat afgebeeld, bijna aan het einde van zijn leven, met zijn hoofd steunend op zijn hand. Je hoort hem bijna zuchten wanneer je ernaar kijkt.

Deze afbeelding hing in de bijeenkomstzaal. Deze zaal werd wekelijks “omgetoverd” tot kledingbeurs. Stoelen allemaal verbannen naar het platform en in de zaal allerlei tafels en schragen met daarop tweedehandskleding voor de verkoop. Enkele rekken werden gevuld met wat hangertjes met kleding en aan de muur, aan elke beschikbare spijker die daarin zat……….een jurk, een jas, een trui etc. En alsof dat nog niet genoeg was: zelf aan de lijst van de vermoeide en zuchtende Stichter werden enkele hangertjes bevestigd om de verkoop te verhogen! Zou hij werkelijk gezucht hebben? Of was het alles inzetten voor het goede, hogere doel? En wat is dan het hogere doel?

Ik hoop dat we als Leger des Heils, als heilssoldaten, adherenten, legervrienden, belangstellenden etc. niet zoveel lijken op die vermoeide en zuchtende Stichter. Ik hoop en bid dat we (steeds meer) lijken op de volgende afbeeldingen.

 

Een lezende, studerende Stichter, die zich verdiept en verrijkt met inzichten en kennis, een visie vormend. 

 

En die andere afbeelding van William Booth die een saluut maakt. Een saluut als waardering naar het verleden en strijden voor het heden en de toekomst met passie en compassie!

 

 

Ben benieuwd naar welke afbeelding jouw voorkeur uitgaat!