Weggestopt????

Hoewel het heel zichtbaar in het landschap staat, waren deze 10 woorden toch wel weggestopt. Tijdens een fietstochtje door de Zeeuwse omgeving zagen we ineens naast de fietsroute een kunstwerk. Ik moet eerlijk bekennen dat ik op het eerste gezicht dit niet een kunstwerk met grote letter K noemde. En terwijl wij dichterbij kwamen, maakten wij al trappend nog en even de familiegrap: zal wel gesubsidieerd zijn……..

Toch stapten we even af. Het waren een aantal grote betonnen blokken en op 1 daarvan zat een metalen plaatje met de naam van het kunstwerk. Nieuwsgierig als ik ben, gaf ik aan toch even te willen kijken. 

Bijzonder was het. 10 grote blokken (waarvan je zou kunnen denken dat ze dienst doen als soort bankje om op te zitten) en 2 hogere blokken (als tafel?). De 10 blokken/bankjes waren de tien woorden. Het kriebelt bij mij dan wel: wat stellen die 2 grotere dan voor? Maar goed. De 10 geboden, verbeeld als grote blokken beton. Zijn ze dat in het huidige leven ook? Een blok aan ons been? Of zijn het toch die richtingaanwijzers in ons leven, zoals God ze bedoeld heeft? Wat zo’n kunstwerk dan toch teweeg brengt bij je, dat je erover gaat nadenken.

Ook kwam er een herinnering in mij naar boven. Aan een korps van een aantal jaren terug. Daar hadden we het roer omgegooid met de kinderclub. Gewaagd, zeker, maar vol vertrouwen. Het moment kwam natuurlijk ook dat we overgeplaatst werden. De laatste woensdagmiddag maakten we er een feestje van. Afscheid van ca. 40/50 kids. Het was een drukke bedoening. Halverwege de middag kwamen er een paar meisjes naar ons toe. Ze behoorden tot de “groten” van de kinderclub.

Zij hadden een dansje ingestudeerd op een van de liedjes die zij geleerd hadden van ons op de kinderclub. Een hip dansje met allerlei arm- en beenbewegingen die veel deden denken aan de dansers uit de clip van de hit van die tijd. Bij het refrein hadden ze zelf iets bedacht:

Tien woorden tien woorden die kun je zo weten
Tel maar op je vingers na je zal ze niet vergeten.
Tien woorden tien woorden ze zijn je gegeven
Om vrij te zijn, om blij te zijn, want anders heb je geen leven.

(Uit de bundel “Zitten of Opstaan”).

Ze gebruikten alleen hun handen, deden de bewegingen na die ze geleerd hadden op de Kidsclub. Tel maar op je vingers na, je zal ze niet vergeten. Na afloop vertelden ze ook nog dat ze het verhaal dat erbij hoorde, zo spannend vonden. Dat herinnerden zij zich ook nog. Kinderen van de Kidsclub. Geen christelijke achtergrond, geen kerkelijke binding, maar dit liedje zouden ze niet vergeten. En weet je……wij zijn hen ook niet vergeten!

Ach ja, wat zo’n - ongetwijfeld gesubsidieerd weggestopt - kunstwerk met kleine letter k bij je teweeg kan brengen! Hopelijk stoppen we in ons dagelijks leven die leefregels van God niet zo ver weg.