Nadenkertjes

Ach wie kent dat spelletje nu niet? Ik ga op reis en neem mee…..en je noemt iets dat je meeneemt. Degene die naast je zit noemt eerst jouw voorwerp en voegt er iets aan toe. En zo gaat het de rij verder, totdat er iemand is die een voorwerp vergeten is en “af” is. Wie uiteindelijk overblijft is de winnaar. Ik moest er aan denken bij de voorbereidingen voor de laatste samenkomst van dit jaar. Ik ga op reis, een nieuw jaar in, wat neem ik mee? En misschien nog wel belangrijker: wat laat ik achter? Wat neem ik niet mee het nieuwe jaar in? Eens goed om daar over na te denken. Ik laat achter de zorgen, verdriet, narigheid van het afgelopen jaar en neem mee de vreugde en de zegeningen? Was het maar zo gemakkelijk al het in- en uitpakken van je koffer wanneer je op reis bent. Nee, het is lang niet altijd zo gemakkelijk en/of mogelijk! Je kunt niet “zomaar” je verdriet en zorgen van 2023 achterlaten en op 1 januari 2024 doen alsof dat er allemaal niet is geweest en niet meer is. Die ziekte...

 In eens, terwijl ik naar het nieuws luisterde, werd mijn aandacht getrokken door dit ene woordje: demissionair. Het ging natuurlijk over ons huidige demissionaire kabinet en alle ontwikkelingen rondom de kabinetsformatie. Maar daar wil ik het nou net even niet over hebben! Alleen maar dat ene woordje demissionair. Ik riep gelijk – n.a.v. alle kerstigheden en zieken – ik wil ook wel eens even demissionair zijn. Direct schoten de woorden van dat lied uit onze oude liederen bundel door mijn hoofd: wat zou ik graag een rustig leven leiden, dicht bij mijn Heer in ongestoorde rust. Gewoon eens met een beker warme chocolademelk en een dekentje op de bank naar een ontroerende (of humoristische) kerstfilm kijken terwijl de kerstboom in de hoek van de kamer staat te stralen met de lichtjes. Gewoon eens een ongestoorde kerstmaaltijd met familie en vrienden. Wat kunnen gewone dingen dan inderdaad ongewoon voelen. Wat zou ik graag……..en ik vulde aan: even desmissionair zijn. Maar die omschri...