Nadenkertjes

Herken je dat? Je bent op verjaardagsvisite (ja ik weet het dat is iets van “vroeger”, van voor maart 2020). En je hoort je twee tante verderop aan de tafel een heel gesprek voeren. Het lijkt erop dat ze een wedstrijdje houden. Een wedstrijd – wie het iets het ergst? De een zegt: ik heb de laatste tijd zo’n last van mijn ene knie bij het opstaan. De ander antwoord: oh, dat heb ik ook, maar allebei de knieën en dat duurt de hele dag totdat ik ’s avonds weer naar bed ga. Een wedstrijdje waarbij men er een schepje bovenop doet. Het heeft iets weg van gesprekken in de wachtkamer bij de dokter waarbij twee bekenden elkaar tegenkomen. Waarvoor kom jij? Oh dat heb ik ook eens gehad…….of: mijn tante had dat ook en dat is nooit meer goed gekomen! Ik moest daar aan denken terwijl ik even over de nieuwssite van NOS scroll vanochtend. Een wedstrijdje van leed. Om verdrietig van te worden. Mensen ontvluchten Afghanistan, of beter gezegd: moeten daar weg omdat ze voor Westerse landen hebben ge...

Het is deze week “Pride Week”. Een week van trots….ja ik weet het, het heeft natuurlijk een iets andere invulling in deze uitdrukking. Maar als ik het bij de letterlijke vertaling houd – trots – dan kan ik wel een aantal dingen bedenken waar ik trots op ben! Trots op ons gezin. Mooi om te zien dat onze kinderen (ja, ook de “bonus” kinderen!!!) zo met beide benen in het leven staan en er iets moois van maken, ieder op zijn/haar eigen wijze. Trots op hoe zij zich door tegenslagen heen slaan en zichzelf ontwikkelen op een positieve wijze. Misschien heeft het woord trots hierbij meer iets van dankbaarheid in zich. Maar die Pride Week blijft een beetje in mijn gedachten hangen. Ik wil er graag iets over delen met jullie. Toch was ik daarbij wat terughoudend. Wanneer je hierover iets zegt of schrijft, loop je de kans dat er een aantal mensen daar weer iets van gaat vinden. Maar goed aan de andere kant: Pride Week was ook het statement van Frederique “Ik ben wie ik ben en jij mag zijn wie j...