Nadenkertjes

Zo maar wat gedachten die bij mij naar boven kwamen toen ik rondliep in ons toekomstig huis. God heeft gevoel voor humor! We hebben inmiddels al op heel wat adressen gewoond: Rudolfstraat, Murillostraat, Bongerd, Bingerdenseweg, Kasperspad, Dirkje Goedhartstraat, Wittebrem, Amsterdamseweg, Hortensialaan, Wetlaan. Maar ons nieuwe adres spant de kroon.  Kort en krachtig: Gein. Oh ik weet wel dat het afkomstig is van de benaming van een of ander “watertje”, maar ik dacht direct aan bijvoorbeeld – geintje – of iets serieuzer: genade (vanuit het Hebreeuws). Het huis is inderdaad prettig (ook al moet hier en daar de witkwast er nog overheen) en het begint al een klein beetje als thuis te voelen.  Een beetje, want in de huiskamer staat nog onze kampeeruitrusting in afwachting van een definitieve verhuizing in de toekomst. Gein, humor. Dat hadden we inderdaad wel nodig in de achterliggende periode.  Een beetje humor om de zaken wat te relativeren en om...

In deze blog maar weer eens een knipoog naar onze mooie Nederlandse taal. Al eerder schreef ik iets over de vergrotende en overtreffende trap. In de afgelopen weken hebben wij 2x een startdag en welkomstdienst beleefd. En wat hebben we veel indrukken opgedaan. Mensen die zich voorstellen, hun naam zeggen, toevoegen van waar zij ons kennen of van wie zij familie zijn, nieuwe planningen van korpsactiviteiten, nieuwe sleutelbossen, nieuwe dialecten, nieuwe gewoonten. Het is allemaal wat veel. Daarbij dan aan de andere kant het loslaten. Stukje bij beetje het loslaten van het zorgen voor de thuiswonende kinderen (dat vonden zijn misschien al lang niet meer zo nodig ;-) ). Sterker nog: het loslaten van kinderen, één voor één verlaten zij nu, sneller dan ze hadden gepland, het huis. Zoveel indrukken en gevoelens dat het zo nu en dan ons wat overweldigd. Gisteravond zaten we dan met z’n tweetjes thuis. Bankhangen. Inderdaad “hangen” van vermoeidheid. En ik dacht even: wi...