Nadenkertjes

  Een mooie uitdrukking. Je geeft ermee aan dat het iets betreft wat nooooooit zal gebeuren. Toch kan het zo maar gebeuren dat de restjes pepernoten nog in het schap ligt met 50% korting, terwijl de eerste planken al weer gevuld worden met paaseitjes. Dat waren zomaar wat gedachten die in mij naar boven borrelden toen een collega vandaag een foto deelde op Facebook van een tuincentrum dat al druk in de weer was met het klaarmaken van het gedeelte van de winkel waar de kerstshow straks moet glinsteren. In de afgelopen weken hebben wij heerlijk genoten van onze vakantieperiode. Even niet rennen en vliegen en vooruit plannen in de agenda’s. Toch zit dat wel ingebakken in ons mensen, in onze maatschappij, in onze organisatie. Planning, agenda’s, kalenders schrijven we vol met alles wat we nog moeten gaan doen. Sterker nog: op de planning staat een overleg voor de planning van volgend jaar! O ja, ik begrijp het wel. Het is prettig om te weten wat er al vast staat en wat er nog mogel...

In de afgelopen periode was er weer veel zendtijd voor politiek partijen. Nee niet dat dit nu een blog wordt waarin ik mijn favoriete politiek partij zal gaan promoten. Het gaat mij iets diepers dan alleen die zendtijd. Het gaat mij om al die beloftes die erin gedaan worden! De ene politicus struikelt over de ander met hele lijstjes, opsommingen wat hun partij voor staat, wil of zal veranderen. De ene bewindspersoon struikelt over de ander om zijn of haar woorden terug te nemen of afstand ervan te doen. Wat is je woord waard? Wat is je belofte waard? Dat was wat mij zo bezig heeft gehouden in de afgelopen periode. Onlangs deelde ik op Facebook een foto van onze cursus “Volgelingen van Jezus”. Een oude foto van de periode dat we nog maar net in opleiding waren en onze belofte nog niet hadden afgelegd. Nu is het inmiddels alweer 32 jaar geleden dat wij beiden in een plechtig en heilig moment onze handtekening hebben gezet onder onze belofte. De belofte om Hem altijd en boven alles li...

Tja, dat is de vraag. Waar voor, of waar tegen? Wat dat betreft hebben we in deze dagen genoeg keuze! Je kunt voor FC Twente zijn, of tegen Feyenoord (ik niet!). Je kunt voor Zwitserland zijn of tegen Ierland (Songfestival). Je kunt voor Palestina zijn of tegen Israël. Je kunt demonstreren tegen het één en dan vervolgens je protest voortzetten tegen het bestuur of tegen de politie en je allereerste doel van protest uit het oog verliezen? . Je kunt voor Joost Klein zijn of zomaar ineens ook tegen (als we tenminste eens weten wat er is gebeurd). Blijkbaar kunnen onze standpunten met de minuut wijzigen? Van vreedzaam protest tot aan stenen uit de straat plukken en klaarleggen om te gooien? Van hoteldebotel fan naar een afkeuring? Wat zijn wij mensen toch gecompliceerd. We nemen standpunten in, zeggen respect te hebben voor andere meningen, maar zetten vervolgens wel de hakken in het zand wanneer een ander met redelijke motieven komt. Hoe lang duurt het nog voordat een paar mensen rond...

Heel wat jaren geleden was er een spotje in het kader van Postbus 51 (reclames met een algemeen nut – zouden onze Zuiderburen zeggen) met de vraag: kan ik er wat aan doen? Het was in het kader van “geen vuur in de natuur” of beter gezegd een oproep om voorzichtig te zijn met vuur om zo bosbranden te voorkomen. Het spotje vroeg ons dan: kan ik er wat aan doen? Ja, natuurlijk kun je er wat aan doen! Je moet voorzichtig zijn, goed nadenken bij wat je doet om te voorkomen dat er een ramp, een bosbrand zich voordoet. Aan dat spotje moest ik gisteren denken. We waren een dag te gast in een klooster. Een bijeenkomst in het kader van een “retreat voor officieren”. Mijn oog viel in de kapel op de vele gelegenheden voor het biechten. Er waren 6 “setjes” van drie smalle deurtjes. Het middelste deurtje heeft geen deurklink (degene die de biecht afneemt komt van de andere kant naar binnen en blijft zo geheel uit het zicht en dus anoniem) en de beide deurtjes ernaast kunnen vanuit de kapel geopend...

  In de afgelopen jaren horen we van een krimpende economie, van krimpende verpakkingen en dat alles zo duur is geworden. Inflatie, prijsstijgingen etc. etc. Niet echt om vrolijk van te worden. En natuurlijk zijn er feiten waar je niet omheen kunt. Vorig jaar december ergerde ik mij aan de chocomel…….weer € 0,15 duurder terwijl ik mij ook nog heel goed kon herinneren dat ik hetzelfde pak een paar jaar geleden voor bijna een euro minder kon kopen. Het ergerde mij. Niet eens zozeer die prijsstijging. Dat was vervelend, maar dat was te verwachten met alles wat duurder wordt. Nee, wat mij ergerde was het feit dat ik met mijn ergernis en het terugdenken aan vroegere tijden, op zo’n zeur begon te lijken dat bij elke verandering roept: och weet je nog vroeger…….!!! Toen was alles beter. En dat wil ik niet! Tja, vroeger…….toen hadden we nog twee diensten op Goede Vrijdag. Weet je nog? De regionale Goede Vrijdagdienst in de ochtend en dan ’s avonds een dienst in je eigen korps/locatie...