Nadenkertjes

Laatst stond ik in de lift. Een beetje gaar van het programma van de dag en met een zucht druk ik op de knop van de juiste etage. Ik zie daaronder nog een paar knoppen waarmee je de deuren open/dicht kan doen. Handig wanneer je snel naar boven wilt en niet kunt wachten op het trage tempo waarmee de deuren sluiten. Ik was niet zo gehaast en een beetje duf van de dag die achter mij lag. Totdat mijn oog viel op het bordje boven de knoppen.   Ach je kent het vast wel. Zo’n tekstbordje met uitleg over het alarm. Is er nood? Druk op de alarmknop. Standaardtekst denk ik. Toch viel mijn oog op het zinnetje dat volgde: houd de knop 10 seconden ingedrukt en wacht op hulp. Ja, duh……..wacht op hulp. Wat denken ze dan? Dat je het op een lopen zet? Ik zag het helemaal voor mij. De lift zit vast, de brandweer krijgt de noodoproep via de knop die je 10 seconden (! Geen 9, geen 11 seconden, maar 10 seconden) hebt ingedrukt. Ze komen bij de deur van de lift, breken die open en dan blijkt dat de “s...

Een van de mooie en soms ook uitdagende kanten van het werken bij het Leger des Heils is het feit dat het zo veelzijdig is. Van bidden en bijbellezen tot haken en breien tot koken en eten, zingen en musiceren. Die veelzijdigheid maakt het juist afwisselend en interessant. Toch zijn er ook wel kantjes bij waarvan ik eigenlijk niet zo goed weet wat ik ermee aan moet. Soms ben je druk bezig met potten en pannen, eten koken voor mensen in nood, kopje koffie schenken en een luisterend oor bieden. En soms zit je ergens bij een bijeenkomst of scroll je door je tijdlijn op Facebook en raak je enigszins verwonderd over andere kanten van hetzelfde “cluppie”. Zoals je wellicht weet is het Leger des Heils niet sacramenteel, we dopen niet, houden geen avondmaal, en doen wel meer dingen niet. We zijn niet anti, maar wij doen het zelf niet. Of zoals Johan het altijd met enige humor het omschrijft: wij houden het graag droog. Ik weet ook wel dat in de historie van het Leger des Heils en in andere cu...