Nadenkertjes

Ik ben doodop. Zomaar een kort zinnetje, maar een paar woordjes. Afgelopen week mochten we naar een studiedag. Hier was een spreker uit het Verenigd Koninkrijk. Ja met nadruk die benaming want hij kwam uit Wales. Dat was zijn geboortegrond, onderdeel van zijn identiteit. Na de lunch – meestal een moeilijk tijdstip wanneer je voor een groep moet spreker die net heerlijk heeft gegeten en last heeft van een dipje – kwam hij met dit korte zinnetje. Hij had het ooit eens geleerd van iemand. Hij sprak het met nadruk uit: ik ben doodop. Het grappige was dat deze “Welsh man” het uitsprak met een soort van Twents accent!Ik vroeg mij gelijk af: welke collega heeft hem deze woorden geleerd? Welke collega is doodop en heeft een Twents accent? Maar het zette mij wel aan het denken: wat is mijn identiteit? Ik ben al langer weg van mijn geboortegrond, dan dat ik er ooit gewoond heb. En op enkele andere plekken denk ik met zoveel warme herinneringen terug, voelde ik mij ook erg thuis. Hier en da...

De metrologische lente was alweer een week oud en toch is voor vandaag dat aloude gezegde de waarheid: maart roert zijn staart. Het sneeuwt! En ik verlangde al zo naar een beetje zon, fietsen, voorbereiden op onze kampeervakantie etc. etc. Maar vanochtend was de wereld wit. Ja, soms is het niet te volgen, niet te begrijpen. O ja, natuurlijk weet ik het wel, het is ook nog maar begin maart. Je kunt niet verwachten dat je nu al in zomerkleding op de fiets kunt stappen (kan wel, maar is niet aan te raden). Toch verlang ik al zo naar een paar graadjes erbij, beetje zon, licht en warmte.     En zoals zo vaak zag ik overeenkomsten hiermee in het dagelijks leven. Er zijn soms zaken in het leven die niet te volgen zijn. Thuis, in je werk, het bedrijf waar je werkt, de opleiding die je volgt, relaties etc. Soms zijn er van die dingen die op je weg komen, die niet te volgen zijn, die niet te begrijpen zijn. Ik ben zo’n typje dat dan wel eens wil weten hoe het in elkaar steekt, waa...