Nadenkertjes

  Ja je zal er maar om verlegen zitten: houtvezels. Onlangs hadden wij een logeetje, Gijs. Gijs is een uit de kluiten gewassen Franse hangoor van ruim 5 kilo. Voor deze bijzondere logé hebben wij zelfs een logeerhok (echt waar!). Gijs kwam dus een paar dagen logeren omdat zijn bazinnetje een paar dagen weg zou zijn i.v.m. de kerstdagen. En met Flappie in het achterhoofd wil je dan natuurlijk wel een vertrouwd logeeradres voor deze jongen. Vandaar dat Gijs bij ons kwam logeren. Na enkele dagen moest het konijnentoilet van Gijs verschoond worden. Ik heb niet zoveel verstand van konijnen en was dan ook erg verrast dat Gijs (bijna) alles netjes in het bakje (konijnentoilet) deponeert waar onderin een laagje houtvezels ligt om het alles een beetje te “absorberen”. Help!!!! Ik had hooi, worteltjes en brokjes in overvloed, maar houtvezel?????? Bij het boodschappen doen door het gangpad van dierbenodigdheden. Alle soorten en smaken verkrijgbaar, behalve…….je raadt het al……..houtvezel! ...

Soms liggen een lach en een traan dicht bij elkaar in het leven. Afgelopen week waren wij voor het werk een keer samen op pad (dat is tegenwoordig idd een uitzondering). Terwijl wij wachtten voor een verkeerslicht, dat steeds maar kort op groen ging doordat het blijkbaar spitsuur was voor de treinen op de overweg net na het verkeerslicht, kwam er ondanks het oponthoud toch een glimlach op mijn gezicht.  Hoewel het een ernstig onderwerp is, toch een glimlach. Het heeft toch wel enigszins humor wanneer je rechts uit het raampje kijkt richting een kantoor van een uitvaartverzekering en links uitkijkt op een grote kringloopwinkel. Het lokte direct een heel gesprek uit. Ja een beetje humor (het leven is al zo ontzettend ernstig in deze tijden), maar ook diepzinnigheid. Het leven is een kringloop……..je kan niks meenemen naar dat nieuwe leven………het zijn maar spullen……er zijn belangrijkere zaken in het leven dan goederen etc. etc.  Wat enkele minuten wachten voor een verkeerslicht al ...

Ditmaal niet echt een "Nadenkertje" maar een herinnering aan eerdere Kerstavonden. Excuses voor de lange titel, maar hoe ik het ook probeerde, korter werd het niet. Afgelopen week weer mijn favoriete kerst-cd in het apparaat gestopt. Heerlijk! Lekker meegalmen met het koor waar ik fan van ben (nee, dat ga ik hier natuurlijk niet verklappen) https://www.youtube.com/watch?v=W4zVIevKMqM Een van de liederen op de cd brachten warme herinneringen naar boven. Het lied: Carol of the Bells. Herinneringen aan hilarisch zangrepetitie waar we zo ontzettend ons best deden om de juiste engelse woorden op de juiste noten te krijgen. Na vele repetitie, heel veel geduld van de dirigente, durfden we het aan om het eens “echt” te zingen. “Echt” als: voor publiek! Het koor werd in die tijd met enige regelmaat, tezamen met de muziekgroep, uitgenodigd om voor christelijke verenigingen een kerstavond te verzorgen. De herinneringen die naar boven kwamen, waren van één avond in het bijzonder. ...

  Op de markt viel ineens mijn oog op de ronde stippen bij de marktkraam. Natuurlijk de ronde stickers met de oproep: houd 1,5 meter afstand! En braaf stonden de mensen in de rij te wachten op hun beurt, de meesten netjes met de beide voeten op de stip. Mijn gedachten maakten een sprongetje naar andere stippen op de grond: het spel Twister. Misschien kent u het wel. Een plastic zeil op de vloer met daarop gekleurde stippen. Daarbij een soort rad van avontuur waar aan gedraaid moet worden. De pijl op de draaischijf geeft dan aan welke hand of voet je op welke kleur stip moet zetten. Degene die de stip mist of omvalt is af. Het zou hilarisch zijn als een dergelijke draaischijf ook gebruikt zou worden voor de wachtrij op de markt! Ach ja, mensen halen soms heel wat capriolen uit om het spelletje Twister te kunnen winnen. Ook in het dagelijks leven doen we dat. Snel even in de rij, misschien stiekem een beetje voordringen (alhoewel……dat is met de huidige corona maatregelen bijna niet...

  We hebben tijden gehad dat er in het journaal veel aandacht werd gegeven aan de cijfertjes en grafieken van de AEX, Dow Jones of Nikkei index. Wat waren we nieuwsgierig. Niet omdat we allemaal aandelen hadden, maar omdat het effect had op onze portemonnee, op onze koopkracht. Wellicht hadden we geen idee of 1125 punten nu hoog of laag was te noemen, maar we zagen de rode of groen pijltjes de richting wijzen, omhoog of naar beneden. Natuurlijk van belang voor mensen die investeren of eigenaar waren van het genoemde bedrijf of concern. Vandaag de dag kijken naar de cijfertjes en grafieken vanuit het RIVM. Ook met nieuwsgierigheid, maar zeker ook bezorgdheid. Niet in de eerste plaats omdat we het effect ervan in onze portemonnee voelen, maar allereerst in ons hart. Wat een cijfers, wat een narigheid en verdriet schuilt er achter die cijfertjes. En daarna ook die portemonnee, mensen die het heel letterlijk op die plek voelen. Geen werk meer, geen inkomen, financiële zorgen, zorgen ...